Dinja, 39 jaar, is alleenstaande moeder in Utrecht. Ze raakte onverwachts zwanger van haar vriend in Sri Lanka. In haar blog kun je het openhartige verhaal lezen over welke keuzes zij maakte, hoe ze de zwangerschap beleefde en hoe ze het nu vindt om alleenstaand moeder te zijn.

Zwanger in Sri Lanka

Of ik zwanger ben? Ik sta met 35 graden in een klein dokterskantoortje in Sri Lanka samen met mijn vriend. Nou nee, stamel ik, dat kan niet. Op hetzelfde moment voel ik toch ergens een twijfel. Zou het toch kunnen? In de volgende seconde weet ik ineens niet meer wanneer ik voor het laatst ongesteld was.

Ik ben bij de dokter omdat ik blaasontsteking heb. Vandaar de vraag van de dokter, hij wil medicatie voorschrijven maar wil eerst weten of ik zwanger ben. Ik ben nog een beetje in shock van de vraag en besluit naar de apotheek te gaan om een test te halen. De test kost vijftig cent.  Ineens merk ik dat ik eigenlijk de test niet wil doen, ik ben bang voor de uitslag die ineens heel erg in my face is.

Vijf weken daarvoor was ik verhuisd naar Sri Lanka, voor de liefde en voor het land. Ik ben geadopteerd uit Sri Lanka en was acht weken toen ik in Nederland kwam. Ik had mijn vriend ontmoet in 2015 en het was onmogelijk voor hem om een visum te krijgen in Nederland. Ik zag het avontuur wel zitten, verhuizen terug naar mijn roots en na een paar jaar op en neer vliegen was het moment daar.

Door alle commotie was mijn cyclus wat in de war, ik was één dagje ongesteld geweest en een week later was ik wéér ongesteld. We hebben wel seks gehad met condooms maar dus niet in de juiste periode. Door het weer, de spanning van het verhuizen, afscheid nemen, werk afronden voelde ik me anders dan normaal. Achteraf gezien waren het dus gewoon al de zwangerschapshormonen.

Nou, daar zaten we op de rand van het bed, plasje in een glas en het staafje van vijftig cent erin en binnen een minuut was het al duidelijk. Zwanger… ik weet dat ik even helemaal niets dacht. Ik was leeg en deed ook niets. Het voelde zo onwerkelijk, alsof het niet over mij ging. Tranen rolden over mijn wangen en ik zat daar maar te zitten op die rand. Paniek over wat nu? Mijn vriend was veel rustiger en stelde mij gerust, we komen hier wel uit zei hij. Maar ergens wist ik dat mijn hele leven zou gaan veranderen.

Ik wilde terug

In de weken daarna voelde ik mij echt beroerd, na het ontbijt moest ik spugen, ik had nergens zin in behalve in witte broodjes met kipworst maar ook die kwamen er vaak weer uit. De rice and curry kon ik niet meer aan, zelfs de geur zorgde ervoor dat ik moest overgeven. Ik was alleen maar moe en wilde het liefst niet uit bed komen. Ik heb een donkere huidskleur en normaal ben ik in Sri Lanka diepbruin, maar nu was ik echt bleekjes.

Er volgde een echo en ik bleek 7 weken zwanger. We konden het hartje al horen, dat was zoiets geks. Ik voelde nog steeds heel weinig connectie met dat baby’tje in mijn buik. Ik dacht alleen maar: Ik wil naar huis, ik wil naar huis. De geuren, het lawaai, Sri Lanka is enorm chaotisch. Er is altijd geluid, ik kon het gewoon niet meer aan. het verlangen naar mijn eigen huisje met mijn kat groeide steeds meer.

Terug naar Nederland

Tussen mijn vriend en mij verliep het vanaf het begin dat ik in Sri Lanka was niet heel soepel, hij was druk bezig zijn eigen surfschool op te bouwen en ik had niets om handen. Daarbij kwam dat ik dus ook helemaal niet goed ging op die hormonen, ik was enorm uit balans en verloor heel vaak mijn geduld waardoor ik niet echt de leukste persoon op aarde was. We wisten niet wat we wilden met de zwangerschap, ik twijfelde enorm of ik wel een kindje wilde. Mijn vriend wilde absoluut geen abortus. Ik besloot om terug naar Nederland te vliegen na drie maanden. Ik moest rust hebben om hier goed over na te denken.

Op de echo zwaait een baby

Terug in Nederland heb ik gelijk actie ondernomen, de volgende dag zat ik bij de huisarts waar ik enorm goed mee heb zitten praten. Ze verwees mij naar de verloskundige en ook naar een therapeut gespecialiseerd in problematiek rondom zwangerschappen. Bij de verloskundige kreeg ik een echo en ineens ‘zwaaide’ het baby’tje naar mij. Dat was zo intens en bijzonder. Op dat moment wist ik dat ik er voor zou gaan. De baby maakte contact met mij en ik kon er niet meer omheen. Ik zou een kindje gaan krijgen.

Tegenstrijdige emoties

Het contact met mijn vriend was heel ingewikkeld, hij trok zich terug en het was heel lastig om in contact te komen met hem. Hij sloot zich letterlijk en figuurlijk af. Dit was voor mij onwijs verdrietig en ik wist soms niet hoe ik alles moest gaan doen. Een baan zoeken, mezelf voorbereiden op alles wat er ging komen en in contact blijven met het baby’tje wat in mij groeide. Dat laatste was nog het aller gemakkelijkst, ik voelde dat ik een geboren moeder zou zijn. Ik had er zoveel zin in dat zij er zou zijn. Met het meisje in mij was alles goed, ze groeide goed en was enorm aanwezig. Ze was erg actief en trapte vaak hard in mijn buik!

Zwangerschap en bevalling

Met hulp van familie/vrienden is mijn zwangerschapsperiode soepel verlopen. Helaas heeft mijn relatie met de vader van mijn kindje niet stand gehouden. Wel wist ik dat we voor altijd een lijntje met elkaar zouden hebben en ik was vastbesloten om er het beste van te gaan maken.

Ik ging nadenken over de bevalling en heb uiteindelijk besloten dat ik graag een doula en twee vriendinnen bij de bevalling wilde hebben. Het was zo’n fijne sfeer die dag en ondanks dat het eindigde in een keizersnee kijk ik terug op een magische dag.

Het moederschap heeft mij zoveel gebracht tot nu toe, ik vind het echt het allerfijnste om met mijn dochter te zijn. Ze is fantastisch, temperamentvol, energiek, nieuwsgierig en het leukste persoontje op deze aarde. Ze is mijn spiegel en dat is confronterend maar ook fijn.

Op vakantie naar Sri Lanka

We zijn naar Sri Lanka gegaan toen ze 3,5 maand was en daar is ze lekker vertroeteld door haar vader en de rest van de familie. Enorm waardevol dat ik dit met haar heb kunnen doen.

Het contact met haar vader verloopt wisselend. Als er contact is verloopt het ontzettend goed. Ze vinden het beiden heel fijn om elkaar te zien. Met hem persoonlijk gaat het wisselend, ik denk dat hij het lastig vindt, de gehele situatie. Er met elkaar over praten is moeilijk, ik denk dat cultuur hier ook een enorme rol in speelt. Maar ik heb vertrouwen in de toekomst en ga ervan uit dat hij altijd een rol zal spelen in ons leven en die gedachte geeft me rust.

Het komt goed!

Vertrouwen hebben in het leven is misschien wel het allerbelangrijkste wat ik heb geleerd de afgelopen jaren. Misschien loopt het niet zoals je het had bedacht maar in the end komt het sowieso goed!

 

 

Archieven

CONTACT
Maaike Rijnsburger
06 1339 0048
info@2handenop1buik.com

POSTADRES
2 Handen Op 1 Buik
Edmond Audranstraat 251
3543 BH Utrecht

Alle rechten voorbehouden.
KVK: 58707719
BTW-id: NL002062534B60

× Hoe kan ik je helpen?