Annick en Thijn
Annick (40) woont in Utrecht en is bewust alleenstaande moeder van Thijn (10 maanden).
Voor ze besluit om zwanger te worden via een donor gaat daar een proces van jaren aan vooraf. Haar kinderwens is groot en een relatie heeft ze niet. Ze neemt een rationeel besluit: “Mijn lijf heeft een verjaringstermijn, het is nu of nooit. Stel dat het niet lukt dan kan ik in ieder geval zeggen dat ik het heb geprobeerd.” Ze meldt zich aan bij het AMC en na 2 pogingen is het al raak, heel veel sneller dan verwacht!
Zwanger
Naar het einde van de zwangerschap toe vindt Annick het wel spannend om alleen te zijn. “Je weet niet hoe weeën voelen en ik vond het zwaar om alle beslissingen in mijn eentje te nemen. Mijn moeder zou bij de bevalling zijn maar ik kon haar toch niet 24/7 in huis vragen nog voordat de eerste wee zich had aangediend. Ik zag mezelf al drie keer in mijn eentje voor niks naar het ziekenhuis rijden.” Annick zal vanwege een medische indicatie in het ziekenhuis bevallen, maar gelukkig kan ze met haar eigen verloskundige afspreken dat ze haar mag bellen als ze denkt dat het begonnen is. De verloskundige komt dan eerst bij haar thuis kijken hoe het gaat om dan samen te bepalen of het tijd is om naar het ziekenhuis te gaan. Deze afspraak geeft Annick rust!
Twee geboortepartners
Naast haar moeder vraagt Annick ook een vriendin voor support tijdens de bevalling. Deze vriendin heeft met vier kinderen al de nodige ervaring! “Als de geboortepartner zelf al een bevalling heeft meegemaakt maakt dat het wel makkelijker om erbij te zijn” vindt Annick. Daarbij raadt zij ook iedereen aan om twee geboortepartners te vragen. Ze zegt: “Ik wist niet hoe ik zou zijn tijdens de bevalling, alleen voor mijn moeder leek me dat te zwaar. Twee personen is daarom een prettige afleiding. Zij kunnen lekker kleppen met elkaar, ik kan me daar op laten meevoeren, zonder de neiging te hebben hele gesprekken te houden terwijl ik dat misschien helemaal niet meer kan.”
Bevalling
Over de bevalling zegt Annick: “Ik sta achter elke beslissing die ik heb genomen omdat ik me iedere keer goed heb laten informeren. Zoals bijvoorbeeld de keuze voor een ruggenprik.” Een vriendin die de dienstdoende anesthesist persoonlijk kent stuurt hem een whatsappje: “Als Annick zich meldt voor een ruggenprik ga je er als de wiedeweerga naar toe en geef je haar een aai over d’r bol.” De anesthesist neemt de tijd voor Annick en terwijl ze over muziek en andere gedeelde interesses praten zet hij ondertussen de ruggenprik. “Ze gaven mij in het ziekenhuis echt de tijd en ik heb die tijd ook genomen. Inmiddels wisten ze: Als je bij patiënte Annick langs gaat dan loop je uit. Ik wilde alles vragen met mijn zwangere brein. Ik ben ook hun antwoorden gaan herhalen terwijl ze nog in mijn kamer stonden zodat het goed bij mij beklijfde.” Uiteindelijk wordt na een lange ingeleide bevalling en een persfase zonder complicaties Thijn geboren. Een gezonde zoon van 3500 gram. Tot op de dag van vandaag zegt Annick trots aan iedereen die het horen wil: “Wat is hij goed gelukt hè?”
Kraamtijd
Thijn blijkt een infectie te hebben waardoor ze nog een weekje in het ziekenhuis blijven. Vanaf hun thuiskomst blijft de moeder van Annick nog twee weken bij hen, dag en nacht. En daar is Annick zo blij mee! “Je kunt niet inschatten hoe níet je kunt nadenken.” Zo klein als zo’n hummel is, de verzorging van een baby neemt alle tijd in beslag. Als vrienden willen langskomen zegt ze: “Leuk als je langs komt, kom maar ‘s avonds en neem eten mee!”
De nachten vallen haar de eerste weken mee. De reacties van zo’n kleine baby zijn nog heel primair: Slapen, eten, huilen, plassen, poepen. Er zijn nog geen krampjes waardoor je gebroken nachten hebt. Het was een geruststellende gedachte dat haar moeder in huis was, maar eigenlijk kon ze niet zo veel voor haar betekenen. Annick deed ’s nachts zelf de voedingen en verschoningen en dat ging hartstikke goed. “Het is ook een mindset” zegt ze. “Slaap ik een keertje slecht? Ik overleef het wel, ik slaap overdag wel bij want ik heb toch nog verlof.”
Na 10 dagen moet Annick zelf naar de huisarts voor controle van haar bloeddruk. Haar moeder mag in verband met corona niet mee en Thijn is nog te klein om thuis te laten in verband met de borstvoeding. Voor Annick voelt het goed, maar ze moet haar moeder er wel van overtuigen voor ze met Thijn in de auto stapt: “Vertrouw me erop, dit ga ik gewoon doen. Over een week gaat dit altijd zo zijn.” Annick moet haar moeder helpen los te laten en te vertrouwen dat ze het prima redden met zijn tweetjes. Ze stuurt haar moeder daarna af en toe weg met: “Ga maar boodschappen doen” of “Ga maar een rondje single lopen.”
Terugkijkend
Terugkijkend heeft ze nog nooit in haar leven zoveel contact gehad met haar moeder als het afgelopen jaar. Hun relatie is zeker ten goede veranderd en de ervaring is voor haar moeder heel dierbaar geweest. “Ze heeft hem echt vanaf seconde één meegemaakt, ze zag Thijn al eerder dan ik! Ze past een dag per week op. Ik ga regelmatig een heel weekend bij mijn ouders logeren en word dan verwend met ontbijtjes en andere lekkere dingen. Heerlijk als dat even uit handen wordt genomen!”
Vooral tijdens de nachten kan Annick wel de aanwezigheid van een partner gebruiken. “Voor elk huiltje ben ik degene die het gaat oplossen, ook als je de dag daarna gewoon weer naar je werk moet. Maar ik heb geleerd los te laten, hulp te accepteren en zelf hulp te vragen. Ik doe dat sneller dan voorheen.”
“Aan de zwangerschapscursus van 2 Handen Op 1 Buik heb ik een heel fijn vriendenclubje over gehouden. Het was heel bijzonder om elkaar tijdens de online cursus te leren kennen en in dezelfde periode te bevallen. Nu spreken we elkaar dagelijks, de meest onzinnige vragen kunnen we bij elkaar kwijt op whatsapp of we spreken buiten af in een speeltuin.”
Geen rouw maar trots
Al met al heeft Annick geen periode van rouw gekend om het feit dat ze zonder partner moeder is geworden. Ze is alleen maar heel trots op de keuzes die ze heeft gemaakt. “Ik heb natuurlijk ook veel liever een kind in een gezonde relatie met een partner maar dat is nu eenmaal niet zo. Ik ben onbeschrijfelijk blij dat ik Thijn heb en dat hij zo goed is gelukt. Die relatie die komt wel weer.”
Annick is aanstaande 12 mei 2021 te gast tijdens het online Single Mama Café. Het thema is ‘Zwanger via een donor’ en we zullen daarbij vooral inzoomen op de bevalling en kraamtijd.